Το Ιατρείο Πόνου αντιμετωπίζει τον οξύ και χρόνιο πόνο.
Οι πιο συχνές αιτίες πόνου είναι:
– οστεοαρθρίτιδα 34 %
– κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου 15 %
– μετατραυματικός πόνος 12 %
– ρευματοειδής αρθρίτιδα 8 %
– κεφαλαλγία 7 %
– κάταγμα 6 %
– κάκωση νεύρου 4 %
Ο χρόνιος πόνος είναι μια οντότητα που απασχολεί 9% του γενικού πληθυσμού και όταν μείνει αθεράπευτος οι επιπτώσεις στον ίδιο τον ασθενή και στην οικογένειά του είναι πολύ σοβαρές. Ο άνθρωπος όταν πονά δεν μπορεί να εργαστεί, υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής του και επιβαρύνεται ψυχολογικά. Νιώθει άγχος ( γιατί πονώ? μήπως έχω κάτι σοβαρό?), θυμό ( πάλι πονάω?), θλίψη ( δεν αντέχω να πονάω) και τελικά παραίτηση ( θα πονάω συνέχεια). Στην πραγματικότητα πολλοί από τους επαγγελματίες φροντίδας υγείας συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ανεπαρκώς τον οξύ πόνο και ο χρόνιος πόνος παραμένει η μεγαλύτερη δοκιμασία για τον ασθενή.
Θα πρέπει το άτομο να αλλάξει στάση, να μην υποφέρει σιωπηλά και να αναζητήσει βοήθεια.
Το ιατρείο υποστηρίζει την επανάσταση στην αντιμετώπιση του πόνου παρέχοντας μια ευρεία διαγνωστική προσέγγιση και εκτίμηση των πολλαπλών θεραπευτικών μεθόδων που υπάρχουν σήμερα. Αρχικά πραγματοποιούνται οι απαραίτητες εξετάσεις προκειμένου να διαγνωστεί η αιτία και το είδος του πόνου και στη συνέχεια σχεδιάζεται η απαραίτητα αγωγή.
Η σημασία του πόνου είναι τεράστια αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πόνος αποτελεί την πρώτη σε συχνότητα αιτία αναζήτησης ιατρικής βοήθειας, ότι αποτελεί το βασικότερο σύμπτωμα σε πολλές παθήσεις καθώς και ότι η παρουσία του επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής, την καθημερινή δραστηριότητα αλλά και την ψυχολογική ευμάρεια του ασθενούς και της οικογένειάς του.
Με τα σύγχρονα επιτεύγματα της ιατρικής επιστήμης, δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι η κατάλληλη και στοχευμένη φαρμακευτική θεραπεία και η αντίστοιχη παρεμβατική προσέγγιση μπορούν να αντιμετωπίσουν σε ικανοποιητικό βαθμό κάθε είδους πόνο και να ξαναδώσουν στον ασθενή τη χαμένη του αυτοπεποίθηση και τη χαρά της δραστηριότητας , της αυτονομίας και της δημιουργίας.
Νέα φάρμακα κατά του πόνου με λιγότερες παρενέργειες και καινούργιες παρεμβατικές τεχνικές μπορούν να ανακουφίσουν σήμερα όσους πάσχουν από χρόνιους πόνους _ δηλαδή έναν στους πέντε ενήλικες Ευρωπαίους .
Η υγιής αντίδραση είναι: αισθάνεστε έναν πόνο, σας δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά, φροντίζετε τον εαυτό σας και ο πόνος περνάει. Στην περίπτωση χρόνιου πόνου, αυτός δεν είναι παραγωγικός, το σύστημα έχει μπλοκάρει. Αν καταφέρουμε να εντοπίσουμε αυτό που μπλοκάρει το σύστημα θα μπορέσουμε να αντιστρέψουμε αυτό το φαινόμενο.
«Η ιατρική τέχνη βασίζεται σε τρείς παράγοντες: την ασθένεια, τον ασθενή και τον γιατρό. Ο γιατρός υπηρετεί την τέχνη, αλλά και ο ασθενής πρέπει μαζί με τον γιατρό να καταπολεμά το νόσημα.» (Ιπποκράτης, Επιδημιών το πρώτον, 5).
«Γιατί εκεί που υπάρχει αγάπη για τον άνθρωπο, υπάρχει και αγάπη για την επιστήμη.» (Ιπποκράτης, Παραγελλίαι, 6).
