Λίγα λόγια για το άρθρο :
Η τενοντοπάθεια του υπερακανθίου αποτελεί την πιο συνηθισμένη και συχνή αιτία ενοχλήσεων του ώμου. Εμφανίζεται συνήθως σταδιακά και επιδεινώνεται μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Διαβάστε όλο το άρθρο κάνοντας κλικ εδώ
Λίγα λόγια για το άρθρο :
Συχνά ονομάζεται και ‘’γόνατο του δρομέα’’.
Αυτή η κατάσταση επηρεάζει συχνά τους νέους καθώς και άλλα υγιή άτομα αλλά και ηλικιωμένους που αντιμετωπίζουν αρθρίτιδες.
Συνηθίζεται μετά από κάποιον τραυματισμό της επιγονατίδας ή επίμονη χρόνια καταπόνηση ο ασθενής να αναφέρει δυσκολία σε κινήσεις όπως το τέντωμα του ποδιού, πόνο, τρίξιμο στο γόνατο κ.α.
Διαβάστε όλο το άρθρο κάνοντας κλικ εδώ
Τα οστά είναι ένας ζωντανός, ανθεκτικός ιστός. Συνδέονται μεταξύ τους με τις αρθρώσεις και σχηματίζουν τον ανθρώπινο σκελετό. Είναι κατασκευασμένα με συγκεκριμένη αρχιτεκτονική διάταξη χάρη στην οποία μπορούν να αντέξουν πολλά φορτία. Όταν λοιπόν ο ανθρώπινος σκελετός δεχθεί φορτίο μεγαλύτερο από αυτό που μπορεί να αντέξει, προκαλούνται κατάγματα.
Η ύπαρξη οστεοπόρωσης σε ένα άτομο το καθιστά πιο ευάλωτο σε κατάγματα, αφού κάθε ενδεχόμενη πτώση ή πίεση από κάποιο φορτίο θα ασκήσουν στα αδύναμα οστά πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις.
Τα συμπτώματα καθορίζονται από τη θέση και τη σοβαρότητα του κατάγματος και είναι:
1. πόνος και αδυναμία της κίνησης του μέλους όπου υπάρχει κάταγμα
2. τοπικό οίδημα
3. ευαισθησία στην πίεση
4. εκχύμωση
5. παραμόρφωση
6. κριγμός
Η αντιμετώπιση καταγμάτων πρέπει να είναι άμεση, ώστε να αποφευχθούν επίπονες, δυσάρεστες καταστάσεις για τον ασθενή.
Οι βασικοί στόχοι στην αντιμετώπιση καταγμάτων είναι:
i. Η ανάταξη του κατάγματος, ώστε να αποκατασταθεί ο άξονας και η ανατομία του οστού
ii. Η πώρωση του κατάγματος
iii. Η εξασφάλιση επαρκούς αναλγησίας
iv. Η γρήγορη και ασφαλής ακινητοποίηση του οστού, ώστε να έχουμε άμεση κινητοποίηση του/της ασθενούς
Ποιες είναι θεραπευτικές μέθοδοι για την αντιμετώπιση καταγμάτων;
Η αντιμετώπιση καταγμάτων εξαρτάται από τον τύπο κατάγματος, τη σοβαρότητα, τη θέση και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του/της ασθενούς.
Οι θεραπευτικές μέθοδοι που ακολουθούμε σήμερα για την αντιμετώπιση καταγμάτων είναι μοντέρνες αναίμακτες τεχνικές, όπως η ενδομυελική ήλωση. Η ενδομυελική ήλωση είναι μια επέμβαση ελάχιστης επεμβατικότητας, με τη χρήση συγχρόνων υλικών, που πραγματοποιείται για την αντιμετώπιση καταγμάτων. Πρόκειται για μια κλειστή μέθοδο, χωρίς ανοικτό χειρουργικό τραύμα που πραγματοποιείται υπό την ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Τα πλεονεκτήματά της στην αντιμετώπιση καταγμάτων είναι πολύ σημαντικά:
i. Μικρές τομές
ii. Χαμηλό ποσοστό φλεγμονής
iii. Μικρός χρόνος χειρουργείου
iv. Ελάχιστη αιμορραγία, λόγω του κλειστού τύπου της επέμβασης, χωρίς έκθεση του τραύματος
v. Άμεση κινητοποίηση του/της ασθενούς με δυνατότητα βάδισης ακόμα και την επόμενη ημέρα
Τα τελευταία χρόνια στον τομέα της τραυματολογίας διαθέτουμε πληθώρα υλικών και τεχνικών, που μας δίνουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις καταγμάτων.
Έχουμε γνώσεις πολύτιμες και καθοριστικές, που μαζί µε την ικανότητα πρόληψης και αντιμετώπισης και την κατανόηση της επιπτώσεως του τραύματος στην λειτουργία πολλών άλλων οργάνων και συστημάτων φαινομενικά άσχετων µε αυτό, οδήγησαν στην τεράστια πρόοδο των τελευταίων ετών στον τοµέα της τραυματολογίας. Θα πρέπει να τονίσουμε, ότι η ενημέρωση κάθε Ορθοπαιδικού στον µμεγάλο αυτό τομέα είναι επιτακτική υποχρέωση και όχι επιλογή.
Μετά από κάθε χειρουργική επέμβαση θα πρέπει οι ασθενείς να ακολουθήσουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης, το οποίο θα τους βοηθήσει να επανέλθουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες γρηγορότερα και με ασφάλεια.
Τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να αποφύγουμε ένα κάταγμα, καθώς μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή ακόμα και σε καταστάσεις όπου δεν ευθυνόμαστε εμείς. Δηλαδή, ένα κάταγμα μπορεί να γίνει κατά τη διάρκεια κάποιου αθλήματος ύστερα από πτώση ή από μεγάλη άσκηση πίεσης σε κάποιο μέλος του σώματός μας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να προλάβουμε ένα κάταγμα είναι να φοράμε πάντα το σωστό εξοπλισμό στα αθλήματα και να γνωρίζουμε τρόπους αντιμετώπισης ενδεχομένου κατάγματος, π.χ. σε περίπτωση πτώσης σωστή τοποθέτηση χεριών ή ποδιών για ελαχιστοποίηση του κινδύνου.
Τα άτομα με οστεοπόρωση, τα οποία είναι και πιο ευάλωτα σε κατάγματα θα πρέπει να είναι ακόμα πιο προσεκτικά.
Ο ορθοπαιδικός μπορεί να υπολογίσει τον καταγματικό κίνδυνο καθώς και τον κίνδυνο για πτώση, μέσω ειδικών εργαλείων όπως το Frax ή το ερωτηματολόγιο Garvan Fracture risk calculator . Μέσω των εργαλείων αυτών σε συνδυασμό με τη μέτρηση της οστικής μάζας και των κατάλληλων εργαστηριακών αιματολογικών εξετάσεων, ο ορθοπεδικός μπορεί να αποφασίσει αν πρέπει να δοθεί αγωγή ή όχι καθώς και να δώσει διατροφικές συμβουλές, οδηγίες για την πρόληψη πτώσεων, ασκήσεις κατάλληλες για τη μυϊκή ενδυνάμωση και τη βελτίωση της οστικής αντοχής.
Κύριες εντοπίσεις οστεοπορωτικών καταγμάτων αποτελούν το ισχίο, ο καρπός και τα άνω άκρα κοντά στους ώμους και η σπονδυλική στήλη. Θέσεις που κάθε κάταγμα συνεπάγεται πόνο, παραμόρφωση και απώλεια λειτουργικότητας.
Χωρίς τις κατάλληλη ευαισθητοποίηση για τον έγκυρο και ολοκληρωμένο έλεγχο της οστεοπόρωσης σε κάθε μεταεμμηνοπαυσιακή γυναίκα ή άνδρα ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών δεν θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την τεράστια οικονομική, ψυχολογική και κοινωνική επιβάρυνση που προκαλούν τα κατάγματα.
Το ιατρείο μας αποτελεί μέρος του δικτύου του Ηλεκτρονικού Ιατρείου της Οστεοπόρωσης (Elecost) και παρέχει προτυποποιημένο έλεγχο και παρακολούθηση της οστεοπόρωσης.
Η σωστή ενημέρωση για την πρόληψη των καταγμάτων και η ορθή, εξατομικευμένη και ολοκληρωμένη αντιμετώπισή του καταγματία αποτελεί προσωπικό όραμα της γιατρού. Από την πρώτη στιγμή που ήρθε σε επαφή με την ορθοπαιδική ως νέα χειρουργός, ασπάστηκε απόλυτα και ακολουθεί πιστά τη φιλοσοφία της ΑΟ (παγκόσμιο δίκτυο χειρουργών για την αντιμετώπιση του τραύματος και των μυοσκελετικών διαταραχών) : « η ζωή είναι κίνηση και η κίνηση είναι ζωή».
Η νόσος ή τενοντίτιδα de Quervain είναι μια φλεγμονή των τενόντων της περιοχής του καρπού και συγκεκριμένα του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος. Οι τένοντες υπό κανονικές συνθήκες κινούνται χωρίς να δημιουργούν προβλήματα, σε περίπτωση όμως υπερβολικής χρήσης του αντίχειρα ή οξέος τραυματισμού προκαλείται οίδημα και φλεγμονή στην περιοχή. Εξαιτίας αυτών, οι τένοντες πιέζονται και παρεμποδίζεται η φυσιολογική κίνησή τους. Η υπέρχρηση λοιπόν του αντίχειρα με κινήσεις έκτασης, κάμψεις και στροφής είναι τα αίτια της τενοντίτιδας de Quervain. Προσβάλλει συνήθως γυναίκες ηλικίας 40 ετών και άνω, καθώς και άτομα τα οποία ασχολούνται με χειρωνακτικά επαγγέλματα. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορεί να προσδιοριστεί η ακριβής αιτία.
Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νόσου είναι ο πόνος στην προέκταση του αντίχειρα στην περιοχή του καρπού. Στην προσπάθεια συγκράτησης αντικειμένου και τις στροφικές κινήσεις, ο πόνος αυτός γίνεται εντονότερος. Εάν η φλεγμονή επιμείνει, οποιαδήποτε κίνηση του αντίχειρα, ακόμα και η πιο απλή, είναι επώδυνη για τους ασθενείς, οι οποίοι δυσκολεύονται ακόμα και στις απλές καθημερινές δραστηριότητες. Στο προχωρημένο στάδιο της νόσου, οι τένοντες μπορεί να μπλοκάρονται κατά την κίνηση ή και να παραμένουν ακίνητοι λόγω του οιδήματος που έχει προκληθεί. Αυτά τα συμπτώματα, τα οποία προκύπτουν μετά από περίοδο υπερβολικής χρήσης του αντίχειρα, εάν δεν θεραπευτούν μπορούν να ταλαιπωρήσουν τον/την ασθενή για εβδομάδες ή ακόμα και μήνες. Για το λόγο αυτό, η επίσκεψη στον/στην ορθοπεδικό για την έγκαιρη διάγνωση κρίνεται απαραίτητη.
Για τη διάγνωση αρκεί τις περισσότερες φορές η λήψη του ιστορικού του/της ασθενούς και η κλινική τους εξέταση από τον/την ορθοπεδικό. Ο ορθοπεδικός μπορεί να καταλάβει με την εξέταση εάν πρόκειται όντως για τενοντίτιδα de Quervain, καθώς εάν πιέσει ακριβώς την συγκεκριμένη περιοχή του καρπού, ο πόνος αναπαράγεται στους τένοντες. Επίσης, το Finkelstein test, όπου ο αντίχειρας πιέζεται προς την παλάμη, είναι ένα χαρακτηριστικό τεστ, κατά το οποίο εάν ο πόνος είναι έντονος τότε οι ασθενείς πάσχουν σχεδόν σίγουρα από τενοντίτιδα de Quervain. Στην συγκεκριμένη πάθηση, οι απεικονιστικές εξετάσεις δεν προσφέρουν κάποια βοήθεια στη διάγνωση, παρά μόνο στην περίπτωση που υπάρχει ανάγκη αποκλεισμού άλλων αιτιών προέλευσης του πόνου.Τι θεραπείες συνιστώνται για τη νόσο de Quervain;
Στα αρχικά στάδια, η νόσος de Quervain αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Δηλαδή:
Εάν τα συμπτώματα της τενοντίτιδας de Quervain επιμένουν, τότε κρίνεται απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση. Η επέμβαση αυτή πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία, με τομή 2 εκ. ακριβώς πάνω από τους τένοντες της περιοχής του καρπού. Οι ασθενείς δεν χρειάζεται να παραμείνουν στο νοσοκομείο μετά την επέμβαση και μπορούν άμεσα να κινήσουν το χέρι τους. Σε δύο εβδομάδες από την επέμβαση, μπορεί να γίνει η ομαλή επιστροφή σε δραστηριότητες. Η επέμβαση επιφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα, καθώς όταν γίνεται από εξειδικευμένο ορθοπεδικό χειρουργό, τα συμπτώματα σταματούν άμεσα και η τενοντίτιδα de Quervain δεν εμφανίζεται ξανά.
Λ. Μεσογείων 403, Αγία Παρασκευή, 153 43
τ. 210 6083 841
f. 210 6083 842
κ. 6946 952018
ptzortzh@otenet.gr
Δευτ.-Παρ.: 9:00-21:00
